Nieuwsbericht 28 januari 2020
Dier & Recht biedt op 28 januari een petitie aan met betrekking tot epilepsie bij rashonden. Wat is nu de positie van de Raad van Beheer op dit gebied?
Algemeen geldt dat de regelgeving van de Raad van Beheer, vastgelegd in het Kynologisch reglement, verbiedt om te fokken met combinaties die schadelijke kenmerken of aandoeningen doorgeven. Er staan ook duidelijke straffen op het overtreden van deze regels. Zoals met alle regelgeving in onze samenleving geldt ook hier dat controle en handhaving uitdagingen met zich meebrengen.
De Raad van Beheer onderschrijft in dit kader ook de wens om epilepsie als ziekte bij honden terug te dringen. Er zijn richtlijnen opgesteld om dit te bewerkstelligen. De uitvoering daarvan stuit echter op dit moment op een aantal problemen:
De Raad van Beheer heeft bij de ontvangst van een nestaangifte (tevens stamboomaanvraag) geen goede mogelijkheden om te controleren of de betreffende ouderdieren vrij zijn van epilepsie, of dat zij drager of lijder zijn.
De Raad van Beheer is een overkoepelende organisatie met verschillende taken. Vanuit die positie hebben wij geen zicht op individuele honden. Om die reden is er in eerste instantie gekozen om dit probleem vanuit de rasverenigingen aan te pakken. De rasverenigingen staan dichter bij de fokkers en eigenaren van het ras en hebben daardoor meer kans om kennis te hebben van geconstateerde gevallen van epilepsie.
Een aantal rasverenigingen heeft dit met succes op weten te pakken, maar zoals Dier & Recht samen met ons constateert is dat niet altijd het geval. Daarvan hoeft de schuld niet direct bij een rasvereniging te liggen. Ook zij zijn voor informatie afhankelijk van doorgegeven meldingen. Als Raad van Beheer zullen wij onze leden voorstellen om gericht fokbeleid binnen ons Kynologisch reglement in te bedden, maar de problematiek rond de controle verandert daardoor niet.
Voor een deel van de honden zullen we informatie krijgen over diagnoses van epilepsie via meldingen. Een groot deel van de honden blijft echter buiten beeld. Dat kan zijn omdat bijvoorbeeld de huishond met eigenaar niet actief is in de kynologie en geen melding maakt naar de fokker (of misschien niet eens een diagnose laat stellen). Het kan ook zijn dat de informatie om andere redenen niet bekend wordt, bijvoorbeeld als de hond geïmporteerd is of als een niet-stamboomhond aangekeurd wordt en er daarom geen informatie is van zijn achtergrond. Tot slot kan de informatie ook bewust achtergehouden worden.
In dat licht zijn wij blij met de aandacht die Dier & Recht vraagt voor dit onderwerp, al hebben wij een iets andere insteek.
Als wij dit probleem echt willen aanpakken dan zal informatie over diagnoses (door dierenartsen) beschikbaar moeten komen ter vorming van het fokbeleid, om controles uit te kunnen voeren en het
beleid te handhaven.
De uitnodigingen aan politiek en diverse organisaties om hier samen met ons een oplossing in te vinden zijn intussen verstuurd.
Bestuur Raad van Beheer, Amsterdam 28 januari 2020